Hayat bazen insanı çok zorlayabilir. Belki siz de zor bir dönemden geçiyorsunuzdur. Böyle zamanlarda yaşadığımız sıkıntıları başkalarıyla paylaşmak istememiz çok doğaldır. İnsan, problemlerini anlatmak, konuşmak ve rahatlamak ister. Çoğu zaman karşısındaki kişiden bir şey beklemez, sadece içini dökmek yeterlidir.

Ancak bazen karşımızdaki kişi, derdimizi çözmek için çaba gösterebilir, elinden gelen yardımı yapabilir. Bu da kıymetlidir. Fakat yıllar geçtikten sonra, o yardımı başkalarının yanında dile getirdiğinde insan ister istemez üzülür: “Keşke bana yardım etmeseydi de, beni rencide etmeseydi...” diye düşünür.

Oysa her şey nasip işidir. Belki Allah, o kişiyi bize vesile kılmıştır. Ama o olmasa, belki de başka biri aracılığıyla veya zamanla o problem yine çözülecekti. İnsanız işte; çoğu zaman yaptığımız iyiliği övünmek için anlatmayı severiz. Hâlbuki atalarımız boşuna dememiş:

“İyilik yap, denize at; balık bilmezse Hâlık bilir.”